Möcüzə, hər birimizin həyatında zaman-zaman qarşısına çıxan, təəccüb doğuran, bəzən də inanılmaz görsənən hadisədir. Lakin möcüzə sadəcə göydən ya da başqa bir yerdən göndərilən xüsusi bir hədiyyə deyil. O, insanın daxili gücünün, özünə inanmasının, qarşısına çıxan çətinliklərə qalib gəlməsinin nəticəsidir.

Namiq Qaraçuxurlu da "Möcüzə" adlı əsərində bu mövzunu dərin bir şəkildə təhlil edir. Onun qələmindən çıxan hər bir söz, insan ruhunun dərinliklərinə toxunur. Namiq Qaraçuxurlu, özünün poetik dünyasında bir möcüzə axtararkən, ən sadə həyati anlarda belə, insanın daxili dünyasını və həyatın gözəlliklərini tapmağı bacarır.

Hər birimiz öz həyatımızda möcüzələr arayırıq. Ancaq unuduruq ki, bəzən ən böyük möcüzə sadəcə həyatın özüdür – sevgi, dostluq, insanın özünə və digər insanlara olan inamıdır. Namiq Qaraçuxurlu da bizə məhz bu möcüzəni göstərir: Hər şeyin başlanğıcı insanın öz içindədir.

Əsərdəki hər bir məqam, oxucunu özünə yaxınlaşdırır. Onun yazdığı hər bir sətir, insanın ruhi dünyasına işıq salır və oxucuya ümid verir. Çünki möcüzə yalnız bir anda baş verməz; o, bizim hərəkətlərimizdə, düşüncələrimizdə, sözlərimizdə gizlənir.

Namiq Qaraçuxurlu'nun "Möcüzə" əsəri, sadəcə bir bədii yazı deyil, həm də həyatın özünə dair dərsdir. Bu, bir çağırışdır, insanın özünü daha yaxşı anlamağa, həyatın təəccüb doğuran gözəlliklərinə açıq olmağa, hər anın möcüzə ola biləcəyini qəbul etməyə dəvətdir. Möcüzə həqiqətən də yalnız gözlə görünən şeylərdə deyil, düşüncə və ruh dünyamızda gizlənir.